Kendimi bildim bileli kitapların hayranıyım. Bilmiyorum; ailemde okumaya aşık, okuma delisi bir ben varım. Sevdiğim kitapları alıp; kitaplığıma koymak beni çok mutlu ediyor. Ama çevremdekiler bu sevdamdan rahatsızlar. Taşınırken ve kitaplık rafıma sığmayanları kutularda tutarken özellikle annem çok rahatsız oluyor. "At şunları ne yapacaksın, ver birilerine!" der durur. Ama "Cin Ali" ve "Mini Okuma Dizisi" ni bile atmaya kıyamayan ben, nasıl kitaplarımı dağıtayım. Kabus gibi vallaha.
Küçükken aldığım tüm harçlığımı kitaba verirdim. Hele kitapçıdan sevdiğim bir kitabı almaya gitmek... Beni ölesiye mutlu ederdi. Hatırlıyorum da bir gece yarısı okuduğum kitap bitti diye o gece sabaha kadar ağlamıştım. Bir gün de ablama çok sevdiğim kitabı okuması için ne diller dökmüştüm. Aklım almıyordu bir türlü kitap okumayı sevmeyişlerini. Ne güzel şey okumak. İnşallah oğluma da bu sevdam geçer. Bu sabah onu benden önce kalkıp elinde "Kurşun Asker"i okumaya çalışırken görmek beni müthiş heyecanlandırdı. İnşallah bu hep böyle devam eder.
O zaman harçlığım bin liraydı ve tamamını kitaba veriyordum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder